Je lichaam schenken aan de wetenschap: wie doet dat, waarom en wat gebeurt er dan?

Geen toespraakjes, geen bloemen, geen plechtige gang naar het graf. Een kort afscheid in het mortuarium van het verpleeghuis en dat was het. Ik ben nog een eindje achter hem aangereden op zijn gang naar het UMC Groningen - tot ik afsloeg naar de koffie en hij doorreed naar de formaline.

Eigenlijk wilde ik hem toen al verder achterna. Een  kist die het graf inzakt of de oven ingaat is een slotakkoord, dit niet. Het was immers nog niet afgelopen, hij ging een tweede leven tegemoet ten dienste van de wetenschap. Daar wilde ik alles van weten. Wat er met hem zou gebeuren, met wie hij te maken zou krijgen, hoe ze met hem zouden omgaan. Elk stapje van de route die hij ging afleggen, tot het échte eind.

'Hij' was 'hij' niet meer, dat wist ik best. En toch was het 'm wel. Mijn vader. Een man die gek op auto's was, en zelfs wat rondjes had gedraaid op het circuit van Zandvoort. Die als ouwe vent nog in racehouding achter het stuur zat, rugleuning ver naar achteren, armen gestrekt. De rouwslee waarin hij nu werd weggebracht, een Cadillac, zou hij met grote instemming hebben begroet - alleen was hij liever zelf achter het stuur gekropen.
Verder lezen>>

Te veel aanbod
In de laatste twaalf jaar is het aantal lichaamsdonoren scherp toegenomen. Het aanbod overstijgt inmiddels de vraag. Op dit moment accepteren zes van de acht Nederlandse medische faculteiten geen nieuwe registraties meer, waaronder Groningen. Bij de overige twee, Leiden UMC en AMC, kunnen alleen mensen terecht die bij inschrijving jonger dan 70 cq. 80 jaar zijn. Bovendien maken mensen buiten de regio's van deze twee universiteiten geen kans. Landelijk staan naar schatting 20.000 mensen ingeschreven als lichaamsdonor.

Door: Afke Van Der Toolen 21 augustus - volkskrant.nl